- ICARIA
- I.ICARIAIns. in Oceano Bor. fruges nullas habet, sed pisces tantum et animalia, ex quibus vivunt accolae. Hanc nomen habere scribunt ab Icaro, Daedali Scotiae Rgis, fil. qui Insulanis dominatus est, acleges dedit: huius ins. populi advenas nonrecipiunt, nisi forte sit unus tantum, quod quidem nulla alia de causa faciunt, nisi ut ex eo linguam externam percipiant. Ad hanc ins. cum Zuchminus, aliarum insularum Borealium Rex, appulisset A. C. 1390. expulsus armis ab insulanis fuit. Iob. Matal. Metell.II.ICARIAStrabo l. 10. p. 488. et l. 14. p. 639. Plin. P. Melae, l. 2. c. 7. Solin. vulgo Nicaria, Ins. exigua in mari Aegaeo, inter Samum ad Ort. et Naxum ad Occ. 660. mill. s. inter Chium ad Bor. 40. mill. et Pathmum ad Austr. 25. minime lata est, sed in longitudinem protenditur; In ea templum Dianae fuit, Tauropolion dictum. Eius circuitus est circiter 37. mill. Prius Doliche, Macris et Ichtbyusa vocabatur, nec non etiam Pergamum fuisse nuncupatam, antequam ibi Icarus in mari submergeretur, testatur Paus. ab hac vicinum pelagus Icarium denominatur. Ins. nisi a piratis infestaretur, satis culta esset. Inter eam et Samum scopuli asperrimi sunt, modo fornaces vocati, olim Melunthii, qui nautis celeb ris ac metuendi maxune sunt, praesertim nocturno tempore. In Ins. parte Or. ini maris litore turris est altissima, Fauci dicta, in cuius fastigio lumine nautis hîc navigantibus signum datur, ut rupes, quae circa ins. sunt, vitent. Ioh. Matal. Mtell. Sub Turcis a 200. An. Antea sub Iustinianis Genuensibus Chii Ins. Dominis. Baudr. Olim haec cum reliquis Archipelagi insulis, quae frequentissimo apud Graecos XII. Insularum aut Dodecanisi nomine celebres, praeter Cyprum et Candiam, sub praefectura erat Callipolitana: Unde et Praefectus hic, Praefectus Dodecanisi dictus est, quemadmodum et Turcae hodienum Sanzacko Callipolitano inspectionem harum insularum commendant, Chr. Becman. Hist. Ins. c. 5. Ceterum Icaria urbem habuit cogn. Episcopal. sub Archiep. Rhodio.III.ICARIAvide Icarusa It. vicus in tribu Aegeide ab Icario, Erigones patre. Steph.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.